Όταν δεν έχεις ενεργειακό πρόγραμμα, δεν είναι ανάγκη να το ανακοινώσεις επίσημα, γιατί το βλέπουν ειδικοί και ξέρουν πόσο κενό είναι. Βέβαια όταν από την αρχή φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν επενδύεις καν στην ιδέα της ελληνικής ΑΟΖ, γίνεται άμεσα κατανοητό ότι δεν πρόκειται να προτείνεις τίποτα το καινοτόμο. Σε κάθε περίπτωση η απουσία της λέξης υδρογονάνθρακες είναι απόλυτα ενδεικτική, ειδικά όταν γίνεται κυριολεκτικά χαμός στην Ανατολική Μεσόγεια με τα κοιτάσματα Ταμάρ, Αφροδίτη, Λεβιάθαν, Ζορ. Σημαίνει πρακτικά ότι δεν βλέπεις τι γίνεται γεωοικονομικά. Επίσης όταν απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στον μικρό και στον μεγάλο διαγωνισμό περί υδρογονανθράκων, δεν είναι μόνο η απόδειξη του λόγου της καθυστέρησης των ελληνικών εξελίξεων, αλλά κι ότι για σένα είναι ανύπαρκτες οι προοπτικές σε αυτόν τον τομέα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι δεν παρακαλουθείς ούτε καν τις πανεπιστημιακές αλλαγές στη χώρα σου, αφού τώρα υπάρχουν όλο και περισσότερα μεταπτυχιακά σε αυτόν τον τομέα, διότι ακολουθούν το μοντέλο της Κύπρου. Όλα αυτά είναι λογικά για ένα κόμμα που δεν έχει ιδέα παραδοσιακά για το θέμα της ενεργειακής ανάπτυξης, απλώς υπάρχουν ακόμα αθώοι άνθρωποι που πιστεύουν σε μια αλλαγή της αλλαγής. Το πρόβλημα είναι ότι τώρα η πραγματικότητα πάει πιο γρήγορα από τα προγράμματα των πολιτικών. Έτσι και οι δύο διαγωνισμοί είναι σε εξέλιξη και το δεύτερο θαλάσσιο οικόπεδο της ελληνικής ΑΟΖ θα παίξει ένα ρόλο σημαντικό.
Η συνέχεια εδώ... http://lygeros.org/articles?n=21236&l=gr
--
Ανάρτηση Από τον/την Blogger στο Ελληνική ΑΟΖ και στρατηγική--Νίκος Λυγερός τη 9/16/2015 04:01:00 μ.μ.